Maurice van Tellingen (NL)
1957
Woont en werkt in Amsterdam
Opleidingen: Rietveld Akademie Amsterdam, Rijks Akademie Amsterdam
'Utopia I' (2014), mdf, polyesther, alkyd, aluminium, 60 x 120 x 20 cm
Solo tentoonstellingen (selectie)
'Poezie van de Dingen', Witteveen Visual Art Centre, Amsterdam
'Rewind & Replay. , Galerie van den Berge, Goes
'Positions Berlin', Petra Nostheide-Eÿcke Gallery, Positions Berlin, Berlin (DE)
'Heimlich', Ron Mandos Gallery, Amsterdam
'Lux' , Petra Nostheide-Eÿcke Gallery, Düsseldorf (DE)
Petra Nostheide-Eÿcke Gallery, Nettetal (DE)
DeakErika Gallery, Budapest, (HU)
doArt Gallery, Seoul, South Korea.
Groepstentoonstellingen (selectie)
'Big Art, Capital C', Diamantbeurs, Amsterdam
'Raum für Cage … mit Cage', John Cage Orgel Kunst Project, Halberstadt (DE)
'Coup de Foudre', curator:Pim Trooster, Landgoed Anningahof, Zwolle
'Circa…dit', Homerun, Arnhem
Copenhagen Art Festival, Listen to your city, Knippelsbro, Copenhagen (DK)
'MärklinWorld', Kunsthal KadE, Amersfoort
'Montag Stiftung', The world as a model, Bonn (DE)
Museum Kranenburgh, Bergen-Geestgronden, Bergen (NL)
'Zeitramzeit', Künstlerhaus Wien, Wenen (AU).
'Contour', Museum het Prinsenhof, Delft
'Putdeksel' (2013), MDF, alkydverf, 121 x 205 x 11 cm
Geïnteresseerd in identiteit focus ik op grenzen, de rand waar het ene het andere raakt.
Onze maatschappij heeft de neiging om de wereld te overwoekeren in een poging om angst en onzekerheid uit te roeien. De grens is daardoor gemakkelijker te vinden, niet aan de buitenkant, maar eerder aan de binnenkant. Ruimtes voor opslag; de kast, de boekenkast, de zolder, de kelder, de loods, de schuur. De plaatsen die ontoegangkelijk zijn, waar een limiet geldt; plaatsen waar de dingen stilstaan en vergaan, de gevarenzone, het niemandsland, het vervuilde gebied en de plaatsen waar de schaamte regeert, de badkamer en het toilet. Transitgebieden; wegen, pleinen, gangen, waar je niet stilstaat, waar je niet thuis hoort, waar niemand woont. Obstructie; muren, deuren, ramen, daken, hekken. Dan is er de minder zichtbare grens van het nutteloze, tevergeefse, vruchteloze, inactieve, ineffectieve, steriele. De verveling, vervreemding, isolatie, kaalheid en eenzaamheid.
De rand van de maatschappij is daardoor het tegenovergestelde van het klassieke drama waar plaats, tijd en actie samenkomen. Het is non-ruimte, waar de tijd rondcirkelt en nooit iets gebeurt.
Aan een kant van deze grens de ontbinding die over zal gaan in totale stilstand, aan de andere kant de net ontluikende kiem.
Een grens die een wereld omsluit die gevormd wordt door architectuur, mode en design en samengehouden wordt door regels en afspraken. En zoals een heremietkreeft zich een vreemd omhulsel aanmeet als noodzakelijke bescherming, zo is deze schil voor ons een beschermende prothese waar we niet los van kunnen bestaan. Gekneed naar onze verlangens en angsten, kwetsbaarheden en grootheidswaan kan deze vorm begrepen worden als een afbeelding van de menselijke conditie. De ruimte die aangeeft wie we kunnen zijn.
Maurice van Tellingen creëert driedimensionale modellen waar de feitelijke gebeurtenis nog moet plaatsvinden of net is afgelopen. Werk vol van sfeer en spanning zonder onderdeel te zijn van een verhaallijn, het drama ontvouwt zich elders, het is een beeld van een herinnering aan een gebeurtenis die nooit zal plaatsvinden. Van Tellingen werkt met alledaagse ruimtes waar zich niet of nauwelijks iets afspeelt en waar de tijd in een 'loop' ronddraait. Hij voert ons van het toneel waar het menselijk drama zich afspeelt direct de coulissen in. Hij toont ons een mysterieuze ruimte die op een poëtische manier een beeld geeft van de achterkant van onze samenleving.
Een kunst die de taal van de dingen onderzoekt en vervolgens inzet om een nieuwe poëzie te vinden.
Solopresentatie Galerie van den Berge, 2015
Pop Huis, tentoonstelling Collectie De Groen, Arnhem 2020
Terug naar overzicht