Nu

NU / CURRENT

 

19/10 > 23/11
Shawn Stipling (UK)             'WHERE PARALLEL LINES'
Ton van Kints (NL)               '1+1+1'
 

Teksten van Ton van Kints en Shawn Stipling staan aan de onderzijde van deze pagina
Ton van Kints and Shawn Stipling texts are at the bottom of this page

Ton van Kints
Sharing Air - Raster 7 (2015)
Epoxy fotohars, acrylplamuur, multiplex / epoxy photo resin, acrylic filler, multiplex, Ø 59 cm

 

Ton van Kints, overview corridor/room

 

 

Ton van Kints
1 + 1 + 1 + 1 [spooning, 2x back to back] 1 (2005-2018)                                         frontaal en zij aanzicht / frontal and side view
Diverse materialen, fotohars / Various materials, photo resin
Ø ± 50 x 5 cm

 

Ton van Kints, overview 
 

Ton van Kints
1 + 1 + 1 + 1 [ 2x spooning, back to back ]  (2005-2018)                                frontaal en zijaanzicht / frontal and side view
Diverse materialen, fotohars / Various materials, photo resin
Ø ± 38 x 12 cm

 

Ton van Kints
1 + 1 + 1 [2x spooning] 2, (2008-2018),  Ø78 cm, D: 8 cm 

 

Ton van Kints, studio view

 

Shawn Stipling, overview

   
Shawn Stipling
# 204 , 'Vertilcal Shift'                                                                                # 205, 'Horizontal Shift'
Acryl en gesso op paneel / acrylic and gesso on panel                            Acryl en gesso op paneel / acrylic and gesso on panel
50 x 37,5 cm                                                                                              50 x 37,5 cm

 

Shawn Stipling
'A Line Less Human' (prototype), artist’s studio, Wysing Arts Centre, Cambridge, 2018.

 

Shawn Stipling
‘A line less Human II’ (2019), gespoten aluminium / aluminium, spraypaint, 230 x 15,6 x 0,8 cm

 

 

Shawn Stipling
'STORA STORA [Punk Painting]', (2019)
Vernis, acryl medium, emulsie verf en lak op gevonden hout, 32 x 30 cm
Varnish, acrylic medium, emulsion paint, acrylic and enamel on found wood, 32 x 30 cm

 

'STORA STORA [Punk Painting]'   (2019)

 

 

Shawn Stipling
'Horizontal Shift [Bronze]’  (2019)
Olieverf en primer op papier / oil and primer on paper, 38 x 28 cm



'Horizontal Shift [Bronze]’  (2019)                                                                          Vertical Shift [Bronze]


 

 

     
Shawn Stipling
‘Horizontal Shift [+11 mm]’  (2019)
Zwart geanodiseerd aluminium/ black anodized aluminium, 100 x 5,4 x 7,8 cm
 

 

Shawn Stipling
Zonder titel/Untitled (2019), collage, 56 x 84 cm

 

 

Shawn Stipling
Een selectie van unieke, met de hand geschilderde postcards, lakverf/oil-stick op Ensocoat 300 g single-sided board,elk 112 x 157 mm (2019)
A selection of individual hand painted postcards, enamel/oil-stick on Ensocoat 380 gsm single-sided board, each 112  x157 mm (2019)

 

 

       
Shawn Stipling
‘Horziontal Shift [-22 mm]’  (2019)         DETAILS
Geanodiseerd aluminium / anodized aluminium , 200 x 3,2 x 3,8 cm
 

 

Tekst Ton van Kints

NOOIT
ik maak nooit iets mee. Maar soms wel.
Ik gooi nooit onderdelen van werken weg. Vrijwel nooit.
Ik gooi nooit werken weg. Bijna niet.
Daarom heb ik heel veel onaffe werken. Niet voor lang.

NEVER
I never experience anything. But sometimes I do
I never throw away parts of work. Almost never.
I never throw away works. Hardly never
That's why I have a lot of unfinished works. Not for long.

 

RECYCLING 1                 het oog, de dingen, de idee

Ik maak nooit iets mee. Maar soms wel.
Ik heb geen dagboek, daarom ben ik gaan tekenen, fotograferen, later schilderen en nog later zagen en weer lijmen. Tegenwoordig steeds vaker voornamelijk schroeven lijmen.

Vroeger tekende ik wolken en wandelende takken na omdat ik wilde weten wat ik zag. Eigenlijk at ik ze op met al mijn zinnen om ze een beetje te zijn. Later schilderde ik wolken zoals ik ze zag als ik mijn blik naar binnen keerde alvorens zich op de wereld te richten. Dan zoekt mijn oog in het zichtbare de gelijkenis met een emotie. En dat is dan het beeld dat me het dichtst bij een herkenbare werkelijkheid brengt.
Een aantal reuzen uit de kunstgeschiedenis van de vorige eeuw hebben mij laten zien dat het oog ook zonder enige gelijkenis met de zichtbare wereld de idee een visuele gestalte kan geven. De dialoog wordt dan rechtstreeks gevoerd tussen het oog en het werk. Heb ik ook gedaan. Maar mijn meest geslaagde geabstraheerde beeldtaal zijn constructies die reflecties ordenen van mijn persoonlijk leven, biologische systemen en verschijnselen.
Ik ben nu bijna drie jaar imker, over een tijdje zitten er zwermcellen aan mijn werken. Ik bedoel maar.
 

RECYCLING 2                 hout

Ik gooi nooit werken weg. Bijna niet
Mijn vader was timmerman, en maakte houten wielen voor de handkarren van de Sierkan. Ook in zijn vrije tijd deed hij dingen met hout. Hout is het materiaal waar ook ik al heel lang mee werk. De werken die ik de laatste 15 jaar gemaakt heb zijn voornamelijk ook rond van vorm. Net als hij gebruik ik het liefst rest- en afgedankt materiaal. Dat zijn wat ons werk betreft de grote overeenkomsten. Mijn oudste zoon bouwt yurts.

Rond 1988 ben ik plaatmateriaal als basis gaan gebruiken voor mijn artistieke werk. Potlood, inkt en verf op papier of canvas was me te illusoir; ik wilde fysieker werken en het werk een ding laten zijn. Tekeningen werden gezaagde werken. Het plaatmateriaal haalde ik van de straat en uit afvalcontainers.

Wanneer een werk mislukt schilder ik het over met verf, epoxy of bedek ze met glasvezel dat ik in mijn huis gebruikte om scheurtjes weg te werken. 

Stapelingen van handelingen door de tijd heen. De achterkanten van de werken zijn een archeologische kaart. Zo is ook de datering een onderdeel van de titel geworden. zo ontstaan er werken die meer dan één naam krijgen door achtereenvolgens de groepsnaam, verschillende bewerkingen en meerdere dateringen, bijvoorbeeld Koekoeksnest gepolderd_Sharing Air 3, 2016-2019 en Gecorrigeerde Tak_Bewerkt 1, 1996-2018.
 

RECYCLING 3                 intern

Ik gooi nooit onderdelen van werken weg. Vrijwel nooit.
Alles wat ik loszaag vindt binnen hetzelfde werk weer een nieuwe positie.

Van 2003 tot nu heb ik  ongeveer 350 werken gemaakt die vnl. bestaan uit cirkelvorige werken. Bij de serie Koekoeksnest (die bestaan niet, maar je kunt ze wel maken) komt de decoupeerzaag vanaf de buitenkant binnen om een cirkelvorm uit de eerste cirkelvorm te halen. Die zette ik dan in een andere positie terug waardoor alle losgekomen onderdelen opnieuw een plaats moesten krijgen. Bij de serie Sharing Air is de constante dat ik in het plaatmateriaal een gaatje boord en vandaaruit delen zaag, die ik vervolgens uitwissel. Als het materiaal egaal gekleurd is, dan is alleen het zaagpatroon zichtbaar. Lucht samen delen.
 

RECYCLING 4                 1 + 1

Ik gooi nooit werken weg. Daarom heb ik heel veel onaffe werken. Maar niet voor lang.

De beste werken mogen naar buiten en vertegenwoordigen mij in tentoonstellingen. Velen worden atelier-dochter of atelier-muurbloempjes, voornamelijk omdat ze een beter geslaagd broertje of zusje hebben. Alleen zouden ze het niet redden. En zo staan ze lange tijd tegen de ateliermuur tussen en tegen andere lotgenoten aan. Als verticale stapels. Het viel mij op dat sommige van die individuele werken een bondje leken aan te gaan met een ander. Dat maakte ik definitiever door ze op elkaar te schroeven en kitten: de 1 +1 serie was geboren. Het kunnen er ook 5 zijn; dan wordt het 1+1+1+1+1, gevolgd door hoe ze tegen elkaar aanzitten, zoals back to back, face to face of spooning (lepeltje lepeltje).

Bovenstaande tekst is goed gevisualiseerd in het recent verschenen videoportret door Bram Harkes. https://vimeo.com/263477904 

Ton van Kints
en Haag, oktober 2019

 

Tekst Shawn Stipling

My work is often very sparse in its content. The elements I use are minimised until only that which is ‘active’ remains. This reduction is essential as it allows for greater control over each of these elements and, crucially, allows me to eliminate any accident in favour of ‘conscious choice’. The precision is also functional; further emphasising that even details, of sometimes only one millimetre or less, are intentional and not the result of chance. Creating a situation where the viewer is fully aware that every nuance has been considered and is not the outcome of a serendipitous act.

I choose imagery associated with human activity, rather than that which pertains to the natural environment, as I wish to communicate in a very direct and, as I see it, very ‘human’ way. I am interested in the connections we make with others through the things we create – art, music, architecture..., and how these connections can be based on the tiniest of details. I find that the knowledge of these details being created specifically and ’intentionally’ by the artist, composer, architect…, rather than by random occurrences, produces an intensely intimate connection enhanced by the unambiguous nature of the expression.